ORGANI

Završila Pravni fakultet u Beogradu. Radnu karijeru započela kao pravni referent u preduzeću “Veselin Mosleša” Beograd, zatim u predstavništvu “Investkomerc” Skoplje. Od 1999. godine zaposlena u ASNS, kao generalni sekretar. 5. oktobra 2002. godine na 2 kongresu ASNS izabrana za predsednicu ASNS. Bila prvi radnički delegat Srbije u Međunarodj organizaciji rada (MOR). Inicijator osnivanja Socijalno ekonomskog Saveta (SES) republike Srbije, čiji je član bila od 2000. do 2003. godine. Od juna 2012. do marta 2014. godine bila Narodni poslanik u Skupštini Srbije i podprecednica Odbora za Rad. 13.11.2012. godine otvorila kancelariju Narodnog poslanika, tokom čijeg rada je rešeno više desetina problema građana Srbije. U decembru 2014. godine na 5. kongresu ponovo je izabrana za Predsednicu ASNS.

Osnivač i prvi predsednik ASNS. Radno iskustvo započeo je 1975. godine u novobeogradskom metalskom preduzeću “IMT”. Sindikalnim radom bavi se od 1990. godine kada postaje predsednik Nezavisnog sindikata radnika “IMT”. Od 1992. do 1993. godine obavljao je funkciju generalnog sekretara Ujedinjenih granskih sindikata “Nezavisnost”, dok se od 1994. do 1995. godine nalazio na čelu Nezavisnog sindikata metalaca Srbije. Organizator je mnogih radničkih štrajkova poput dvomesečnog štrajka radnika “IMT” i osmodnevnog štrajka glađu sindikalnih aktivista “IMT”. 1992. godine, kao član Saveta DEPOS – a u vreme Vidovdanskog sabora kojim su izdejstvovani prevremeni izbori u Srbiji, poziva radnike da pred zgradom Predsedništva Srbije danonoćno protestvuju. 1996. godine inicira sindikalnu podršku Koaliciji “Zajedno” koja pobeđuje na lokalnim izborima u svim većim industrijskim centrima. Organizator je protesta protiv tadašnje SPS vlasti koja batina i hapsi štrajkače, a bio je i jedan od organizatora i aktivni učesnik velikog građanskog protesta 1996./97. godine. Osnivač je časopisa “Nezavisni metalac” i “Radnička reč” koja postaje utočište mnogih prognanih novinara. Kao čelnik ASNS bio je u vođstvu DOS – a, a nakon rušenja režima Slobodana Miloševića 5. oktobra 2000. godine, postaje ministar za rad i zapošljavanje u Vladi Zorana Đinđića, kasnije i u Vladi Zorana Živkovića.

Završio je Ekonomski fakultet, postdiplomske studije na Pravnom fakultetu i više specijalizacija (Univerzitet “Sent Galen”, Centar “EIZ”, dr.). Govori engleski jezik. Ekspert je za radno pravo, kolektivno ugovaranje, socijalni i civilni dijalog, poreze i doprinose, socijalno osiguranje i ljudske resurse. Učestvovao je u konsolidaciji i restruktuiranju najvećih srpskih preduzeća. Veliko iskustvo ima u dizajnu, implementaciji, monitoringu, evaluaciji i upravljanju međunarodnim projektima. Bio je predstavnik Srbije u ETF – u, predsednik Socijalno – ekonomskog saveta Republike Srbije, predavač, predsedavajući, moderator, organizator i učesnik na mnogobrojnim domaćim i inostranim konferencijama, seminarima i radionicama. Autor je pet knjiga i priručnika (“Viškovi zaposlenih”, “Kolektivno ugovaranje”, “Zakon o radu i Zakon o zapošljavanju”, “Zarade i doprinosi za socijalno osiguranje”), velikog broja članaka i studija, a obavljao je i funkciju urednika stručnih časopisa “Privrednik” i “Paragraf”. Radio je za Svetsku banku, u Ministarstvu za rad i zapošljavanje i SIZ zapošljavanje Beograd. Bio je rukovodilac ekspertskih grupa za izradu niza zakona kojima se uruđuju radno – pravni položaj zaposlenih, kolektivnih ugovora, Socijalnog programa za rešavanje viškova Vlade Republike Srbije, Vladine komisije za MSP, kao i član Vladinih komisija za multilateralne kompezacije, subvencije u privredu, subvencije iz tranzicionog fonda, Vladinog VET tima i ekspertsko – pregovaračkog tima Vlade sa Svetskom bankom, MMF – om i dr.